Pijnacker

Karin Vassiliadis-Plancke

Ik werk graag met mensen. Ik ben altijd nieuwsgierig naar wat je beweegt en motiveert en waar je behoefte aan hebt. Na lang voor mijn gezin gezorgd te hebben, ben ik in 2010 een massage opleiding begonnen. Sindsdien werk ik in mijn eigen praktijk. Omdat ik nooit uit-ontwikkeld ben heb ik vele bijscholingen gedaan om mijn kennis te vergroten in dit vak. Bij een coach-opleiding heb ik tools gekregen en ervaringen opgedaan om eerlijk en open mee te kijken naar wat er speelt in iemands leven. Dat blijkt een fijne aanvulling op mijn massages. Het is belangrijk om stil te staan bij wat er nu gevoeld en verstopt wordt, of onaangeraakt blijft. Stilte, aanwezigheid en geborgenheid zijn nodig om vertrouwen en verbinding toe te laten. Daarnaast helpt mijn humor om kwetsbaarheid uit te nodigen tijdens de sessie. Het is altijd én én. Geen licht zonder donker, geen lach zonder traan. 

Zoveel staat stil, alles gaat door

 

‘Het gevoel dat je aan de zijlijn van het leven staat: iedereen loopt, werkt, lacht, zucht en jij kijkt ernaar met een verdwaalde en verloren blik.’  Zo stond ik erbij na het verlies van mijn man. Ik was helemaal de weg kwijt. Weg waren mijn vertrouwen en verbinding. Ik was niet alleen mijn man, de vader van onze kinderen kwijt, maar ook ons leven. Het is een uitdaging geweest om me van hieruit te her-verbinden en te herontdekken wie ik ben.  Als moeder van 3 kinderen moest ik opnieuw mijn leven oppakken en heropbouwen.

Ik heb tijdens mijn rouw de kracht en de veerkracht in mijzelf ontdekt. Doordat ik al verschillende lagen van mijn rouw ben tegengekomen weet ik dat een rouw-verhaal nooit helemaal over is, maar ik heb wel geleerd mijn leven van nu meer te omarmen door het te laten bijhoren.

 

Mijn praktijk

Het lichaamsgericht werken met rouw brengt voor mij al deze elementen samen. Mijn handen nodigen je uit om te voelen en waar te nemen wat er aanwezig is op dit moment in je lichaam. Taal en oefeningen helpen je om inzichten te ervaren en hier in veiligheid verbinding mee te maken. Het mooie is, als je weer contact maakt met degene die je mist en je het gevoel en het verdriet van de afwezigheid toelaat, je je ook verbindt met de liefde, de dierbare en het leven van toen en nu. Je brengt als het ware verleden en toekomst samen.

Te durven voelen, te durven leunen in hun afwezige ‘aanwezigheid’ geeft vrijheid om er volledig in te staan en jezelf weer heler te voelen.

 

Jouw eigen ervaring met verlies maakt jou veilig