Berltsum| Friesland

Frouk Jeske Abma

Soms zijn woorden niet te vinden en is aanraken voldoende om dat te voelen wat niet uitgesproken wordt maar wel aangeraakt mag.

Mijn carrière is gestart in de in de thuiszorg als wijkverpleegkundige. Ook heb ik als verpleegkundige gewerkt met dak- en thuislozen én met mensen die juist meer te besteden hebben dan het gemiddelde.

Ik heb zelf te maken gehad met verlies van gezondheid. Zwanger worden was voor mij niet vanzelfsprekend en was een pittig proces. Toen ik uiteindelijk, na lange tijd zwanger werd, bleek mijn vader ongeneeslijk ziek te zijn. Kort na de geboorte van mijn zoon overleed mijn vader.

Zowel mijn vader als mijn Beppe heb ik tijdens hun laatste levensfase heel intuïtief gemasseerd. Om daar meer verdieping in te zoeken heb ik een ontspanningsmassage en voetreflex opleiding gedaan. Aanraken is ook belangrijk in mijn vak als verpleegkundige, het betekent zoveel.

In mijn werk kwam ik ook  in aanraking met verschillende soorten rouw. Iedereen heeft hier een eigen proces in en elk  proces is uniek. Ik vind het fijn om aan te sluiten bij waar iemand is. Wat mij typeert in mijn werk is mijn rust. In de rust bied ik veiligheid. Dat er mag zijn wat er is, zonder oordeel. Dat mag ontstaan wat de ander nog niet van of bij zichzelf weet. In stilte  en contact wordt zoveel gehoord en gevoeld.

Herinnering. Zonder tranen gaat het niet. Maar door de tranen heen blijft liefde levend, vind jij jezelf terug

Bovenstaande zin komt uit een gedicht van Hans Stolp. En het is precies waar het om gaat. Soms kijk je liever niet om en wil je weer vooruit na een verlies of na meerdere verliezen, want het is zo verdomd pijnlijk om het aan te kijken. Praten kan helpen, maar voelen is heilzamer. Aanraking kan zo helpen bij het  ervaren van de liefde die er is, maar die niet meer gevoeld wordt omdat het zo pijnlijk kan zijn.

‘Je voelt weer hoe het was, de pijn, het gemis’  schrijft ook Hans Stolp.  Maar door het voelen van je lijf, ontstaat er draagkracht om emoties te voelen. Want ‘ Alleen wie om kan kijken, kan vooruit zien. Wie tranen zaait, zal licht en toekomst oogsten’(Hans Stolp). En dat is waar rouw om gaat, kijk ernaar, voel en ervaar het, pas dan kun je stapje voor stapje weer verder. Rouwen is hard werken, en ieder doet het op zijn eigen manier, er is geen vastomlijnd proces.

mijn praktijk

In mijn praktijk mag jij er zijn, met alles wat je bij je draagt en wie je bent. Jij bent uniek en jouw rouw is uniek.

Ik zorg voor rust. In liefdevolle nabijheid ondersteun ik jou waar nodig. Samen gaan we op zoek naar wat jou innerlijke troost kan bieden en hoe je met compassie naar jezelf en jouw pad mag kijken. Zodat jij weer verder kunt, met gemis.

Je hebt me geraakt in je rustige aanwezigheid, je wijsheid en in je aanraking. Ik voelde me bij jou op zo’n diepe laag gedragen, zo veilig