Jong verlies & herinneringen
Gepubliceerd op
Vorige week was de sterfdag van mijn zus Henriët. Ik stak een kaarsje aan bij haar foto op de kast. ’s Avonds, na het eten vroeg mijn zoon Willem wat ik nog van haar wist. Hoe ze was, als persoon. Tja, wat weet ik eigenlijk van haar? Wat ik weet, zijn de verhalen van anderen over haar.
Wie was zij? Hoe waren wij, als zus en zusje? En wat vond ze van mij? Ik heb geen idee.
We scheelden 7 jaar, en dat is veel als je zo jong bent. Ik moet het hebben van foto’s. En verhalen die ik daar omheen bedenk. Kijken naar een vierkant kiekje waar ze de punten van haar blauwwit geruite jurk op het platje achter ons huis staat uit te wringen. Geen idee waarom haar jurk nat was. Was ze in het water gevallen? Was ze nat gespoten met de tuinslang op een zomerse dag?
Ik mis haar niet echt, denk ik. Of heb ik mezelf aangeleerd haar niet te missen?
Tijdens mijn afstuderen in Antwerpen kon ik me zo eenzaam voelen. Ik was 25, soort van volwassen. Ik stond op eigen benen, maar miste vaste ondergrond. En ik was boos. Boos en jaloers op mijn broers en zus, die haar wel hadden gekend. Boos dat zij niet over haar met mij konden of wilden delen. Wat ik voelde was dat zij wèl herinneringen aan haar hadden, en ik niet. Ik miste vooral een grote broer of zus aan mijn zijde, met wie ik het gemis aan herinneringen aan mijn overleden zus kon delen. Dat dáár erkenning voor was.
Als het over jong verlies gaat, wordt er meestal gesproken over kinderen die hun vader of moeder verliezen. Maar het verlies van een broer of zus op jonge leeftijd is ook jong verlies. En dat kan nèt zo ingrijpend zijn.
Voor kinderen en tieners is de dood van een ouder, broer of zus of een ander belangrijk persoon een ervaring die hun leven voor altijd zal veranderen. Omgaan met verdriet kan ertoe leiden dat het leven van een kind uit de hand lijkt te lopen. Het kan overweldigd worden door emoties en gevoelens die zo groot zijn waarvoor het niet de levenservaring of de vaardigheden heeft om ermee om te gaan. Er moet vanbinnen iets gebeuren om (emotioneel) te kunnen overleven. Voor veel kinderen kan het voelen alsof niets ooit meer goed zal zijn. Jong verlies kan ook in verschillende vormen in je volwassen leven terugkomen.
Heb jij ook te maken met jong verlies of verlies van een broer of zus en kan je daar ondersteuning bij gebruiken? Je bent welkom.
