Er is weer ruimte om te voelen, het verhaal van Diana
Gepubliceerd op
Ik voel me als het jonge groen dat na een lange winter voorzichtig, door de koude grond, zijn weg naar boven zoekt om de warmte van de eerste zonnestralen op te vangen. Zo verstard, verkrampt en koud ik me het afgelopen jaar heb gevoeld, zo licht en blij voel ik me nu. Ik heb eindelijk het gevoel dat ik weer leef. Er is weer ruimte om te genieten. Ruimte om te voelen. En dat allemaal dankzij een heel bijzondere massagetherapie.
Mijn moeder was mijn beste vriendin
Ruim een jaar geleden overleed mijn moeder. Mam en ik zijn altijd heel close geweest. Al heel jong kwam ze alleen te staan. Ik was toen nog maar een half jaar oud. Mijn vader heb ik nooit gekend, maar ik heb hem ook nooit gemist, want mam was vader en moeder tegelijk. Die hechte band tussen ons is altijd gebleven. Ook toen ik ouder werd. Er ging geen dag voorbij dat we elkaar niet even spraken of zagen. Mam was niet alleen mijn moeder, maar ik beschouwde haar ook als mijn beste vriendin.
Ze was op slag dood
Het klinkt misschien gek, maar ik kon me niet voorstellen dat mam er ooit niet meer zou zijn. Dat kwam gewoon niet in me op. Tot die woensdagmiddag, iets meer dan een jaar geleden. Ik zat op mijn werk toen ik vanuit mijn ooghoeken mijn chef aan zag komen lopen met in zijn kielzog twee agenten. Van wat er daarna gebeurde, weet ik eigenlijk helemaal niet zoveel meer, alleen dat ik heel erg gegild heb, toen ze me vertelden dat mam een auto-ongeluk had gehad. Ze was op slag dood.
Op de automatische piloot
Die eerste periode leefde ik op de automatische piloot. Er waren lieve mensen om me heen, allemaal vol begrip en hulpvaardig. Maar naarmate de tijd verstreek, werd dat minder en ging het leven om mij heen weer gewoon door. Zelf zat ik vol verdriet. Ik voelde me koud en leeg van binnen. Erover praten deed ik al gauw niet meer, want ik merkte dat het anderen begon te irriteren. Het was immers al weer een paar maanden geleden en het leven gaat door, niet waar? Ik moest mezelf maar weer bij elkaar pakken. Dus zette ik een masker op.
Kun jij iets voor mij doen
Ik begon me steeds ellendiger te voelen. Net in die periode las ik iets over massagetherapie bij rouw en verlies. Het bleef me bezighouden en daarom heb ik een week later de telefoon gepakt en een afspraak gemaakt.
Ik had van tevoren nooit kunnen vermoeden dat deze therapie zo’n positieve uitwerking op me zou hebben. Het is eindelijk weer wat lichter om me heen. Ik voel mijn lijf meer en ervaar wat het me vertelt. Ik kan me weer ontspannen en genieten van heel kleine dingen. Het verdriet om mam is er nog steeds hoor, maar het is minder zwaar. En ik weet zeker, dat als mam me nu zou kunnen zien, ze trots op me zou zijn. Daar houd ik me aan vast.
Aanraken als medicijn
Birgit van de Weijer: ‘De manier van rouwen is voor iedereen persoonlijk. Het hoeft ook niet altijd om het heengaan van een dierbare te zijn. Ook andere gebeurtenissen kunnen een grote impact op je leven hebben. Rouwen heeft invloed op je geest én je lichaam. Emoties zetten zich vast in je lijf. Spieren voelen strak en gespannen. Massage kan een manier zijn om die spanning los te laten en te gaan luisteren naar de signalen die je lichaam je geeft. Massagetherapie kan enorm ondersteunend zijn in je rouwproces. Warme handen die je lichaam ondersteunen. Begrip en compassie ervaren. Langzaam de spanning uit je lijf voelen wegvloeien. Dat kan zó helend zijn! Aanraken is de beste medicijn.’
Deze blog is geschreven door Birgit van de Weijer
