Utrecht
Diana de Rijk
In mijn werk wilde ik altijd graag weten hoe het zat en de wereld verbeteren. Mijn werk begon op het laboratorium. Later werd ik zelfstandig consultant en hielp ik bedrijven te zorgen dat de veiligheid van de patiënt wordt gewaarborgd. Maar ik miste voldoende zingeving. Nu geef ik sinds 2015 lichaamsgerichte behandelingen in de vorm van therapeutische massages. Dit geeft mij veel voldoening.
Hoe doe je dat, rouwen? Rond mijn 30e verloor ik relaties, ik liet banen en huizen achter mij en mijn vader overleed. Daarna volgde een ongewenste kinderloosheid. Ik wist niet hoe ik hier allemaal mee om moest gaan en onderdrukte mijn gevoelens lange tijd tot ik in een burn-out raakte.
In 2021 overleed mijn moeder en leek het wel alsof ik alleen maar kon huilen. Inmiddels weet ik dat er geen goed of fout is aan hoe je rouwt. Ieder doet het op zijn eigen manier. Ik heb geleerd dat ik het niet alleen kan. Nu ondersteun ik zelf mensen met rouw.
Ik hou enorm van buiten zijn, in de natuur. Het brengt mij rust en inzichten. Vele reizen die ik over de wereld heb gemaakt hebben me geleerd dat er zoveel verschillende manieren zijn om om te gaan met elkaar en met datgene wat op je pad komt. Meestal geniet ik van wat het leven mij biedt en ben ik een dankbaar mens.
“Dood ben ik pas als jij me bent vergeten” (Bram Vermeulen)
Het sterven van een dierbare is onherroepelijk. Niet te doen bijna. En toch doen we het. Doorgaan. En soms ook niet. Dan gaat het even niet. Stilstaan. Missen van de ‘gewone’ dingen die we samendeden. Die dingen staan in ons geheugen gegrift.
Mijn praktijk
Ik werk in een mooi sereen oud klooster. Bij mij hoef je even niks, kun je delen wat je wil delen en is alles wat er bij jou speelt welkom. Door de langzame en zachte aanraking kan er meer rust komen in je systeem. Het gesprek en de aanraking kunnen samen leiden tot heling van wat bij rouw soms kan voelen als een open wond die maar niet genezen wil.
Je zorgvuldige aanraking maakte dat ik me veilig voelde om te durven voelen
