Er klinkt een lied van binnen
Gepubliceerd op
Mijn vader ligt op zijn bed midden in de kamer. Ik waak hier, wachtend op het moment dat jij wakker wordt, want de euthanasiepapieren moeten nog door jou getekend worden. Ondertussen loop ik doelloos door de kamer in een voor mij onbekend appartement. Wij zijn niet close en ik kom hier niet graag. Daarom loop ik op mijn tenen door de kamer. Voorzichtig haal ik een boek uit de boekenkast en dan vind ik ook fotoboeken. Van jou van vroeger. Best een knappe man, avontuurlijk met de Papoea’s in Nieuw-Guinea en met verkleedpartijen op feestjes. Met mijn moeder aan het verlovingsdiner, en later met mij als baby. Wat jammer dat wij elkaar in het leven volledig zijn kwijtgeraakt. Wie ben jij? mijmer ik. Ik had je zo nodig tijdens mijn echtscheiding. In gedachten vraag ik je om raad en daad, maar hardop uitspreken durf ik dat niet. Ik voel jouw oordeel en daarmee ook de pijn van jouw eigen scheiding met mijn moeder. Nu in de rust van de slaap vraag ik je uit over jouw verborgen verleden. Omkijkend naar de roerloze man in het bed besef ik dat jij niet meer wakker wordt. Ik neem afscheid van jou en van al mijn verlangens naar een vader en ik zing zachtjes in mijzelf: Ik heb stiekem met je gedanst, ik hoop dat je het leuk vond.
Birgit van de Weijer – Den Haag
www.losjesinbalans.nl
